Carmín bordado en el cielo
por Xánath Caraza
De ámbar líquido rebosa el hontanar.
La ondulada tarde colmada
de canoras melodías.
La sangre brota de la tierra
y mancha el cielo crepuscular.
Chocan los sentimientos
insoportable dolor.
Canta, justicia divina,
manifiéstate entre nosotros,
salva a tus hijas.
Allá, acá,
cerca y lejos,
dentro y fuera es
donde te necesitamos.
No más muertes de inocentes mujeres.
No más muertes de gente con hambre.
No más niños huyendo de la muerte.
No más mujeres desaparecidas.
No más padres tragados por la oscuridad.
¿Cómo vivir con el carmín bordado en el cielo?
¿Cómo andar los pasos cubiertos de sangre?
¿Cómo escribir con las manos adoloridas?
¿Cómo cantar si de mis labios escurre dolor?
Líquido amor,
corazón áureo,
entiérrate en mi alma,
deslava esta noche violenta.
Crimson Embroidered into the Sky
Traducido por Sandra Kingery
Natural springs spill over with liquid amber.
The undulating evening is saturated
by warbling melodies.
Blood sprouts from the earth
and stains the twilight sky.
Emotions collide,
unbearable pain.
Sing, divine justice,
take shape among us,
bring salvation to your daughters.
Here and there,
near and far,
inside and out,
that is where we need you.
No more deaths of innocent women.
No more deaths of the hungry masses.
No more children fleeing death.
No more women disappeared.
No more parents swallowed by darkness.
How can one live with crimson embroidered into the sky?
How can one walk the paths bathed by blood?
How can one write with hands wracked with pain?
How can I sing with sorrow spilling from my lips?
Liquid love,
heart of gold,
bury yourself in my soul,
wash away this violent night.
Κρεμεζί κεντημένο στον ουρανό
Traducido por Natasa Lambrou
Από κεχριμπάρι υγρό η πηγή ξεχειλίζει.
Το κυματιστό απόγευμα γεμίζει
από ρυθμικές μελωδίες.
Το αίμα αναβλύζει απ’ τη γη
και λεκιάζει τον ουρανό του δειλινού.
Συγκρούονται τα συναισθήματα
αβάσταχτος πόνος.
Τραγούδα, δικαιοσύνη θεϊκή,
φανερώσου ανάμεσά μας,
σώσε τις κόρες σου.
Εκεί, εδώ,
κοντά και μακριά,
μέσα κι έξω είναι
που σε χρειαζόμαστε.
Όχι άλλοι θάνατοι αθώων γυναικών.
Όχι άλλοι θάνατοι ανθρώπων πεινασμένων.
Όχι άλλα παιδιά που τρέχουν να ξεφύγουν απ’ το θάνατο.
Όχι άλλες γυναίκες εξαφανισμένες.
Όχι άλλοι γονείς που τους κατάπιε το σκοτάδι.
Πώς να ζήσω με το κρεμεζί κεντημένο στον ουρανό;
Πώς να περπατήσω με βήματα καλυμμένα από αίμα;
Πώς να γράψω με τα χέρια πονεμένα;
Πώς να τραγουδήσω αν απ’ τα χείλη μου στάζει πόνος;
Υγρή αγάπη,
καρδιά χρυσαφένια,
θάψου στην ψυχή μου,
ξεκάρφωσε αυτή την βίαιη νύχτα.
